บรรยากาศในวันเปิดเรียนวันแรกของน้องใหม่หัวใจบริสุทธิ์นั้น น้องใหม่ทุกคนต้องจดจำได้เป็นอันดี ความสวยงามของแถวน้องใหม่ท่ามกลางน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของพี่พี่ น้องใหม่ทุกคนล้วนสวมเสื้อสีขาวสะอาด กางเกงสีดำ ถุงเท้า รองเท้า สีดำและทุกคนไม่มีใครรัดเข็มขัด (กะว่าจะไปซื้อที่สหกรณ์นะอะ) และแล้วการเดินแถวต้องมาช้าลงเมื่อถึงแยกนมโต( ดังที่กล่าวมาในบทก่อนแล้วว่าทุกเส้นต้องบรรจบกันที่แยกนี้) เพื่อต้องจัดแถวใหม่เป็นแถวเรียงหนึ่งเดียวไม่มีการแยกแถว หญิง ชาย ทุกคนเดินแถวอย่างระมัดระวังต่างคนต่างชื่นชมกับรองเท้าใหม่ สังเกตุได้จากการเดินก้มหน้าดูรองเท่้าคู่ใหม่กันตลอดเวลา เนื่องจากแถวยาวมาก ต้องค่อยๆก้าวกันไปเหมือนรอจ่ายเงินในบิ๊กซี แถวผ่านไอยเรศเข้าสู่สะพานข้ามคลองหน้าวิทยาลัยเหมือนจะบอกว่าการก้าวข้ามสะพานครั้งนี้ชีวิตเราจะเป็นการก้าวข้ามผ่านสู่อนาคตที่ดี ที่หน้าหัวสะพานมีพี่ๆยืนเรียงแถวเพื่อต้อนรับน้องใหม่ รุ่นพี่ทุกคนดูยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นกันเอง หน้าสุดพี่เล็กด้านขวาพี่กี พี่โค้ก นั่งอยุ่ก้อพี่ หวาย (หัสดิน คำต๊ะ รุ่น 1) พี่รงค์ (ณรงค์ รุ่น 2) พี่โมทย์ (รุ่น 3)และอีกหลายพี่ พี่ผู้หญิงที่คอยดูแลน้องผู้หญิง สลับกันไป เมื่อแถวหยุดที่หน้าสะพานพี่ ๆ เริ่ม...ร้องเพลงเกษตรรำพัน..โอ้เกษตรของเราแต่ก่อน เป็นป่าดงดอนไร้ความงามตา เหล่าพี่ชายของสร้างมา ฝ่าดงพงพี...
ย้อนนึกดูแล้วความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนสอบเอ็นทร้านติดแล้วพีี่มหาลัย..บูมต้อนรับ..น่าจะเทียบกันได้ เสียงกระหึ่มวิทยาลัย น้อง ๆทุกคนนิ่งเคารพพี่ชาย พี่ผู้หญิง เป็นอาณัติสัญญาว่าเราจะเป็นน้องน้องที่ดีของพี่ และจะขอสืบสานปณิธานของพี่ๆต่อไป ก้าวแรกที่เหยียบลงแผ่นไม่้สะพานจิตใจของควายเฒ่าพองโตสาบานกับตัวเองในใจว่าจะตั้งใจเรียนและเมื่อถึงเวลาจะต้องมีวันที่ต้องกลับมาตอบแทนบุญคุณของสถาบันนี้อย่างแน่นอน
พี่ๆต่างเข้าแถวทั้งสองข้างทางท่ามกลางกลีบงามสีขาวชมพูของดอกชงโคเบ่งบานร่วมต้อนรับน้องใหม่ (อ่านยอยศชงโคได้ในห้องชงโค) พี่ซีเนียร์อยู่แถวต้น ๆ ถัดไปเป็นพี่ ๆ ตามรุ่น สุดท้ายพี่รุ่น 2 คนสุดท้ายของแถวพี่เกรียงไกร มหาเทพเสื้อขาวกางเกงยีนส์สะพายกระเป๋าย่ามยิ้มเล็กน้อยต้อนรับ เสียงเพลงเกษตรรำพัน ดังลั่นวิทยาลัยตามจังหวะเสี่ยงตบมือ เกิดความสงสัยเพลงนี้จะจบที่ไหน พี่ๆ ร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าวนเวียนไม่มีที่จบ เสียงไม่พร่อง เปี่ยมด้วยพลังในการสร้างสรรค์รุ่นน้อง ปลุกความเป็นแม่กกต้นเล็ก ๆขึ้นกลางดวงใจน้องใหม่ทุกคน หัวแถวเลี้ยวซ้ายเข้าสู่สนามเล็กหน้าเสาธงมีศาลาเล็กๆมุงสังกะสีสีเขียว โดยน้องใหม่จะต้องลอดผ่านศาลานี้เพื่อเข้าสู่การเข้าแถวหน้าเสาะธง ศาลาเล็ก ๆนี้ที่เราพากันเรียกว่า.......
.....ศาลาคนเศร้า........
.........................ควายเฒ่า...............................
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น