ฟ้าเริ่มสางแล้วแสงแห่งรุ่งอรุณสอดส่องเข้าหน้าต่างช่างอบอุ่น คืนก่อนฝนชโลมลงมาเล็กน้อย ทำให้เช้าวันนี้ท้องฟ้าสดใส ใบไม้เขียวสดยิ้มขอบคุณฝนฟ้า น้องใหม่หลายคนคงตื่นกันแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก พี่เสรีเตรียมกับข้าวต้อนรับเช้าที่ตื่นเต้นนี้ ชุดนักเรียนรีดแขวนไว้ข้างฝาเมื่อคืนนอนแทบไม่หลับเฝ้ามองมันทั้งคืน สีแทบซีดเรื่องรีดผ้าควายเฒ่ามีเพื่อนร่วมรุ่นท่านหนึ่ง บุญช่วย สาคำ ท่านเพื่อนที่ผมนึกไม่ถึงท่านนี้ว่าจะมีวิธีการช่วยลอภาวะโลกร้อน และภาวะเรือนกระจกที่สมัยนั้นยังไม่มีใครไม่รู้จักวิธีก็คือรีดผ้าโดยวิธีกล โดยการนำเองกระดาษหนังสือพิมพ์ปูรองไว้ที่พื้นกระดานเตียงนอนแล้วจัดวางกางเกง เสื้อ อย่างระมัดระวัง แล้วก็ทับด้วยที่นอน เช้ามาก็สวมได้เรียบ ไอ้เจ้าเถียรยิ่งกว่าอีกสวมชุดใหม่นอนเม้งมันไปเลย
ทานข้าวกันเสร็จ พี่เสรีระวนกับการขัดหัวเข็มขัด เหมือนจะหาเลขสามตัว หัวเข็มขัดดำ ๆ มีรูปหัวควาย มีตัวหนังสือโต ๆ สวมกางเกงยีนส์ใหม่ป้ายราคายังติดคงไว้อวดเพื่อน (รอปีหน้าเราจะใส่บ้างจะจำไว้จะไม่ลืมเอาป้ายราคาออกก่อน) พี่ ๆ ล่วงหน้าไปก่อน เมื่อคีนพี่ปฐมนิเทศน์แล้วให้เดินแถวเรียงหนึ่งแต่งตัวเรียบร้อย ที่จริงก็สงสัยว่าทำไมต้องเดินแถวเรียงหนี่ง แต่อดภูมิใจไม่ได้คงเหมือน รร.เตรียมทหารเพื่อให้ดูเข้มแข็ง ด้วยความใหม่ที่ทางและระคนความตื่นเต้นที่ได้สวมกางเกงขายาวไปเรียนเอาก็เอา (ว่ะ) คุณเถียรเริ่มวางแผนการเดินทางต้องเดินผ่านนาคินทร์มารตฐานกว่าและยกให้เราเป็นหัวแถวเพราะแต่งตัวดี่เรียบร้อยมันบอก คว้ากระเป๋าได้ก็สะพายลงหอตามติดด้วย ประสงค์ ไอ้เถียรระวังหลังในคอก็ฮัมเพลงเบา ๆ ไปด้วย เหม่อมองดูฟ้าก้มหน้ามองดินเพราะพี่จนต้อยต่ำถูก..อ้าวนั่นน้องใหม่เหมือนกันรู้จักทีหลังชื่อคุณจ่อย ( เฉลิมชัย คำจ้อย) เดินก้มหน้าเล็กน้อยตามหลังไอ้เถียรมา ถนนทั้งสายสวยงามเป็นระเบียบมาก
น้องใหม่เดินแถวเรียงหนึ่ง เสื้อสีขาวตัดสีดำของกางเกง ผมยิ้มในใจอยากเทห์ไม่ต้องไปเรียนเตรียมทหารก็ได้ ข้างทางมีพี่ ๆ คอยเทคแคร์ให้กำลังใจตลอดบ้างก็คอยจัดการแต่งกายให้รุ่นน้องให้เรียบร้อย คอยบอกทางหลบหลีกหลุมเนื่องจากมีน้ำขังเป็นที่ ๆ เดินเพลิน ๆถึง หอหนุ่มโหด ให้ทายเล่น ๆ ว่าเราเห็นใครก่อน พี่รูปร่างผอมเล็กน้อยหน้าตาดี ๆ(ทราบทีหลัง พี่ริน) เรียกหยุ้ด กึ๊ก! แถวแทบชนกัน " กระเป๋าสวยดีนะ" พี่ชม" ครับ" เราตอบแอบชำเรืองดูเพื่อนด้านหลังถึงว่าไม่มีใครสะพายกระเป๋าสักกกคนงานเข้าแล้วเรา พี่กระแทกเสียงแหบ ๆ นุ่มหู ร้องเพลงให้ฟังหน่อย ว้าวเหมือนจะรู้ว่าเราแอบร้องเพลงมาตลอดทาง ไม่รอช้า "..เหม่อมองดูฟ้าก้มหน้ามองดินเพราะพี่จนต้อย.".เสียงบึ้กก..พี่รินทุบมือตัวเองเบา ๆ" ใครเป็นพี่".".พี่ครับ ผมน้องงง.".ต้องแก้ไขใหม่.".เพราะผมจนต้อยต่ำ." (คิดแล้วหากน้องจนต้อย.ต้องไม่ได้เข้าแถวแน่) พี่ยิ้มอย่างพอใจ กล่าวขอบคุณเรียกให้ไปได้ คิดในใจไว้คราวหน้าคราวหลังออกจากหอจะไม่ฮัมเพลงอีกแล้ว (โว้ย).........ควายเฒ่า
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น